Noli me videre

„Noli me videre” to rzeźba wideo, której składnikiem jest drewniana obudowa starego odbiornika telewizyjnego oraz odtwarzany w niej, na współczesnym sprzęcie, zarejestrowany na taśmie wideo „open-reel” performans Wolfa Kahlena pod tym samym tytułem, jaki wykonał w 1976 roku w Galerii Labirynt w Lublinie podczas otwarcia Festiwalu Oferta 76. Było to jedno z pierwszych w Polsce działań artystycznych z wykorzystaniem zamkniętego obiegu wideo i monitora, czyli „closed circuit”. Zamknięty w pudełkowatym pomieszczeniu artysta był obserwowany przez zwisającą z sufitu kamerę, podającą obraz do monitora umieszczonego na środku podłogi wewnątrz sześcianu. Usiłował on uniknąć rejestracji swoich zachowań przez kamerę, nie chciał bowiem, by obserwowała go publiczność, stojąca wzdłuż ścian na zewnątrz sześcianu. Instalacja powstała w 2010 roku podczas wrocławskiej retrospektywy artysty w Centrum Sztuki WRO i należy do dzieł istotnych tak w historii sztuki polskiej, jak powszechnej historii sztuki mediów, której Wolf Kahlen jest pionierem.