Monumentalna rzeźba wypełniona modułami telewizorów. Estetyka potęgi, przymusu piękna uzależnionego od mocy.

Les larmes d'acier

Marie-Jo Lafontaine

1987

Play

Wideoinstalacja z 1987 roku, choć nieporuszona i nie interaktywna – stale zmieniająca się, dająca widzowi rozbudowane, teatralno-choreograficzne przeżycie. Monumentalna rzeźba telewizyjna, której tworzywem są tak obrazy na ekranach, jak i ich nośniki – kilkadziesiąt telewizyjnych monitorów zestawionych we wspólną bryłę, potężny tryptyk. Kształt użytych w czasie powstawania instalacji monitorów, stanowiących wtedy z reguły wypukły nieregularny czarny sześcian, buduje przestrzenność obiektu. Warto zwrócić uwagę na formę zrealizowanej przez WRO dokumentacji – instalacja przeznaczona do oglądania frontalnego została przez nas obejrzana okiem kamery z wszystkich stron w pojedynczym ujęciu („master shot”) wykonanym przy pomocy, objeżdżającego obiekt dokoła, zaimprowizowanego wózka kamerowego.

Les larmes d'acier